MSICHANA WA FARASI MWEUPE

Sehemu ya 5: MKATABA WA USIKU WA MANANE

Eliam alibaki ameduwaa, akimtazama yule mzee mwenye macho ya shaba. Upepo ulipiga kwa nguvu, ukibeba majani yaliyooza kutoka kwenye kaburi lililofunguka.

“Wewe ni nani?” Eliam aliuliza kwa sauti ya hofu.

Mzee akatabasamu kwa huzuni, akainua mkono wake uliokuwa umechuruzika na vidonda vya zamani.

“Mimi ni Luther Thornhill — baba yake Amara, na miongoni mwa walioapa mkataba uliotufunga milele.”

Aliposema hivyo, kaburi likatikisika, na anga likapiga radi kimya kimya bila umeme. Eliam alirudi nyuma hatua chache.

“Mkataba gani?”

Luther akaendelea kwa sauti nzito:

“Miaka mia moja iliyopita, familia yetu ilitafuta nguvu za kulinda mali na heshima. Tulimwita mchawi wa kike aitwaye Seraphine. Alitupa neema ya uzuri na utajiri usiokoma… lakini kwa gharama.”

Alinyanyua kiganja chake, damu ikaanza kumtoka taratibu.

“Gharama ilikuwa ni damu ya uzao wetu wa kwanza katika kila kizazi. Amara… ndiye alipaswa kuwa sadaka. Lakini niliamua kumficha, nikamfunga kwenye kasri kupitia uhai wa farasi wake mweupe, Luna.”

Eliam alishindwa kuongea. Akihisi moyo wake unadunda kwa kasi, akajiuliza: Ndiyo maana anaishi kati ya dunia mbili?

Luther akaendelea:

“Laana hii inaweza kuvunjwa tu usiku wa manane, chini ya mwanga wa mwezi kamili — kwa mtu ambaye atatoa damu yake kwa hiari, kumwachilia Amara.”

Eliam akamkazia macho.

“Unamaanisha mimi?”

Luther akanyamaza kwa muda, kisha akasema kwa sauti ya chini,

“Ndiyo. Wewe ni uzao wa mwisho wa wale tuliowahi kuapa mkataba huo. Damu yako ndiyo funguo ya mwisho.”

Ghafla upepo ukageuka kuwa dhoruba. Kioo cha shaba kikang’aa mkononi mwa Eliam, kikionyesha sura ya Amara akiangalia kwa huzuni, macho yake yakimwomba kitu.

“Usiogope, Eliam,” sauti yake ikasikika ndani ya kichwa chake.

“Laana inaweza kuvunjwa, lakini itagharimu zaidi ya damu…”

Wakati huo huo, kaburi likapasuka zaidi, na mwanga mkali ukamulika kutoka ardhini. Luther akapiga kelele:

“Anakuja! Seraphine amehisi kuamka kwa mkataba!”

Kutoka ndani ya giza la kaburi, moshi mweusi ulianza kupaa juu kama kimbunga, ukaunda sura ya mwanamke mwenye macho mekundu na sauti iliyovuma kama upepo wa kuzimu:

“Mkataba haujakamilika… na sasa, damu mpya italipa!”

Eliam akakumbatia kioo chake cha shaba, akiwa amezungukwa na mwanga na giza kwa wakati mmoja huku Amara akilia kwa uchungu ndani ya upepo, akiomba isiwe yeye atakayemwangalia akitoweka kama wengine.