MSICHANA WA FARASI MWEUPE

 SEHEMU YA 4

Eliam alikimbia kutoka ndani ya kasri, akipumua kwa shida. Nje, upepo ulikuwa umekoma, na ukungu mzito ulionekana kuzunguka kasri kama ukuta wa moshi.

Lakini alipogeuka kutazama nyuma, macho yake yakashikwa na kitu kilichokuwa chini ya mlango wa chuma — kioo kidogo cha shaba, kilichochakaa lakini kikiwa bado kinang’aa kama dhahabu.

Alikichukua kwa tahadhari. Mara tu vidole vyake vilipokigusa, picha ndogo ikatokea ndani ya kioo hicho: sura ya Amara, akiwa amevaa mavazi yale yale meupe, akipanda farasi wake mweupe kwenye shamba lililochomwa moto.

“Amara…” aliongea kwa sauti ndogo, akitazama kioo kile kwa mshangao.

Kioo kikaanza kutoa mwanga hafifu wa kijani, na sauti ndogo ikasikika ndani yake:

“Ikiwa kweli unataka kujua ukweli, elekea kwenye kaburi la familia ya Thornhill. Hapo ndipo siri ya damu imezikwa.”

Eliam alitetemeka. Alijua kaburi hilo — lilikuwa msituni, karibu na mto wa zamani, na hakuna mtu aliyewahi kuthubutu kufika huko baada ya machweo.

Lakini moyo wake ulikuwa haukubaliani na hofu.

Alijitayarisha, akaweka kioo kile ndani ya begi lake, na kuelekea kwenye msitu.

Kadri alivyokaribia, upepo ulianza kubeba sauti za kuimba nyimbo za zamani, kama za mazishi. Miti ikawa inatetemeka, majani yakicheza kwa mtetemo wa ajabu.

Ndipo aliona alama ya farasi mweupe ardhini — miguu minne iliyochapwa kwenye matope, ikielekea ndani zaidi msituni.

Alifuata alama hizo hadi akafika mbele ya kaburi kubwa lililosomeka:

“Amara Thornhill – 1821.”

Moyo wa Eliam ulisimama.

“Lakini haiwezekani… kama Amara alikufa miaka mia moja iliyopita, basi yule niliyemuona ni nani?”

Kabla hajamaliza kufikiri, kioo cha shaba kilianza kung’aa tena. Kutoka ndani yake, sauti ya Amara ikasikika kwa huzuni:

“Usiogope, Eliam. Niko hapa kwa sababu laana haikukamilika. Wako walioua familia yangu bado wapo… na wanakuja kutumaliza wote.”

Upepo ukapuliza kwa nguvu, kaburi likapasuka katikati, na mwanga mkali wa kijivu ukamulika kutoka ardhini. Ndani yake kulionekana kifua cha zamani cha mbao, kikiwa na alama ileile ya kasri.

Eliam akasogea polepole, akanyosha mkono wake kugusa… lakini kabla hajafika, sauti nzito na ya kiume ikavuma nyuma yake:

“Usithubutu kufungua hicho kifua, kijana. Ndicho kilicholaani damu yetu yote.”

Aligeuka haraka akakutana uso kwa uso na mzee mwenye mavazi ya kale, macho yake yakiwaka kwa rangi ya shaba kama kioo alichobeba.