MSICHANA WA FARASI MWEUPE

Sehemu ya 7

Usiku ule, mwanga wa mwezi ulikuwa mkali zaidi kuliko kawaida. Uliangaza kasri lote la Thornhill kama taa ya mbinguni iliyoteremka duniani. Eliam alitoka nje, akiwa bado ameshikilia kioo cha shaba mkononi, huku damu ndogo ikimtoka puani kwa uchovu.

Amara alisimama mbele yake, akiwa amevaa vazi jipya la rangi ya fedha lililokuwa liking’aa chini ya mwanga wa mwezi. Farasi wake mweupe, Luna, sasa alikuwa hai tena, macho yake yakimetameta kwa mwanga wa ajabu.

“Eliam,” alisema kwa sauti ya upole lakini yenye mamlaka, “laana haijaisha bado. Tumebaki na sehemu moja ya mwisho  mlima wa Kivuli.”

Eliam akatazama mbali, ambako mwinuko mrefu wa mlima ulionekana kufunikwa na mawingu mazito.

“Kuna nini huko?” aliuliza.

Amara akamgeukia taratibu.

“Huko ndiko mizizi ya mkataba ilipofungwa. Sehemu ambako damu ya kwanza ya familia yetu ilimwagwa… na pale ndipo pepo wa Seraphine amejificha ili kuzuia uhuru wetu wa kweli.”

Bila kusita, Eliam akampanda Luna pamoja na Amara, na farasi akaanza safari ya ajabu kuelekea kilele cha mlima huo. Kadri walivyopanda juu, hali ya hewa ilibadilika upepo ukawa mzito, ardhi ikatetemeka, na sauti za roho zikaanza kuimba nyimbo za ajabu.

Walipofika katikati ya mlima, mwanga wa mwezi ukaanza kufifia.

Eliam alihisi kitu kikubwa kikija  giza lililokuwa hai. Kutoka kwenye mawe ya mlima, mikono ya kivuli ikaanza kujitokeza, ikijaribu kuwavuta chini.

Amara akanyoosha mkono wake, akatamka maneno ya kale kwa lugha isiyoeleweka. Mwanga wa fedha ukatoka kifuani mwake, ukazunguka Luna na Eliam, na mikono ile ikayeyuka.

“Eliam,” alisema kwa sauti ya haraka, “wakati tutakapofika kileleni, usiruhusu mwanga wa mshumaa wa mwisho uzime. Ukizima, laana itarudi mara mbili zaidi.”

Walipofika karibu na kilele, upepo ukabadilika kuwa dhoruba kali. Mbele yao kulikuwa na jiwe kubwa lililoandikwa maneno ya kale:

“Hapa ndipo damu ya kwanza ilipoitwa. Hapa ndipo damu ya mwisho itapimwa.”

Eliam alijua muda umefika. Akatoa mshumaa ule wa dhahabu uliokuwa umebakia uking’aa taratibu, na akaweka juu ya jiwe.

Amara akapiga magoti pembeni yake, macho yake yakitazama mbali kana kwamba anaona zaidi ya macho ya kawaida.

“Eliam, tambua kitu kimoja,” alisema kwa sauti ya upole lakini yenye huzuni.

“Kila mkataba una gharama yake. Na kila uhuru una sadaka yake.”

Mara mwanga wa mshumaa ukaanza kuyumba  upepo ukazidi kuwa mkali.

Kutoka angani, giza refu likashuka, likichukua umbo la mwanamke Seraphine alikuwa amerudi, akiwa mkubwa kuliko hapo awali, macho yake yakimetameta kama makaa ya moto.

“Hata kwenye mlima huu, hamtaweza kukimbia. Mlio wa damu hauna mwisho!”

Eliam akashika mkono wa Amara kwa nguvu.

“Basi tutakabiliana naye hapa. Pamoja.”

Mwanga wa mshumaa ukawaka zaidi, na mlima mzima ukaanza kutetemeka kana kwamba dunia nzima ilikuwa inashuhudia pambano la mwisho kati ya nuru na giza.